Een stille revolutie in Amerika

De Democraten in de Verenigde Staten waren onlangs euforisch na de overwinning van hun kandidaten bij de gouverneursverkiezingen in New Jersey en Virginia."Trump komt na zijn reis in Azië terug in een ander Amerika", klonk het juichend. Zij zouden wel eens te vroeg gejuicht kunnen hebben en niet voor het eerst.

Republikeinen en het langste eind

Zeker, de voortekenen voor de Congresverkiezingen van 2018 lijken gunstig voor de Democraten gezien de huidige impopulariteit van Trump. Als het hen lukt om de meerderheid in het Congres terug te winnen dan lijkt Trumps presidentschap definitief mislukt.

Althans, zo is het sinds het presidentschap van Clinton steeds weer gegaan. Zat er een Democraat in het Witte Huis dan wonnen de Republikeinen de meerderheid in het Congres. Bij een Republikein in de Oval Office wonnen de Democraten vaak. Het belangrijkste gevolg was, dat elke Amerikaanse president door zijn tegenstrevers bijna volledig werd geblokkeerd in de uitvoering van zijn beleid.

Of het nu weer zo zal gaan is nog afwachten. Mochten de Democraten inderdaad winnen, dan zou het ook zo maar kunnen, dat de eigenzinnige Trump gewoon zaken met de Democraten gaat doen om zijn presidentschap nog enigszins te redden. Het afgelopen jaar heeft hij al laten zien zaken te doen met de Democraten als hem dat goed uitkomt.

Toch, voor de langere termijn is het goed denkbaar, dat de Republikeinen aan het langste eind trekken.

Stille revolutie

Onlangs verscheen er een klein berichtje in de media over beleidshandelingen van Trump, die verstrekkende gevolgen hebben. De president benoemd met grote voortvarendheid zeer conservatieve federale rechters. Het is hem ook gelukt een uiterst conservatieve rechter benoemd te krijgen in het Hooggerechtshof.

Nu probeert elke president rechters benoemd te krijgen van zijn politieke kleur. Alleen is het de Republikeinen sinds Ronald Reagan gelukt om meer conservatieve dan liberale rechters benoemd te krijgen door vaker de meerderheid in het Congres te hebben. Trump zet deze lijn gewoon door, alleen met dat verschil, dat zijn benoemingen nog conservatievere en vooral jonge rechters betreft. Omdat zij voor het leven worden benoemd zullen zij tot in lengte van jaren grote invloed hebben op de wetgeving en de rechterlijke macht.

Dit zou wel eens de belangrijkste erfenis van Trumps presidentschap kunnen zijn.

Binnen de Republikeinse partij hebben de ultraconservatieven ook de wind in de zeilen. In de laatste decennia is de invloed van de uiterst conservatieve Tea Party binnen de partij enorm gegroeid en het neemt nog steeds toe. De laatste weken haken steeds meer gematigde Republikeinse senatoren af en verlaten de politiek vanwege het gedrag van Donald Trump.

Maar ook in de media zitten de ultraconservatieven niet stil. Het conservatieve mediabedrijf Sinclair heeft de meeste tv-zenders van de Verenigde Staten in handen. Binnenkort neemt het nog meer nieuwsbedrijven over. Dan bereiken zij de volledige Amerikaanse bevolking. Hun invloed is niet te onderschatten.

En zo vind er een stille ultraconservatieve revolutie plaats, ondersteunt door de huidige gunstige economische cijfers, die bepalend zal zijn voor hoe Amerika de komende decennia zal worden bestuurt.

Democratische onmacht

Wat zetten de Democraten daar tegenover? Niet veel, behalve een hoop wensdenken. Zij hopen op succes voor de korte termijn. Maar vooralsnog ontbeert het hen aan een goed alternatief voor Trump.

Bernie Sanders is voor de meeste Amerikanen te links. Daarbij analyseerde de New York Times, dat de Democratische partij in de greep is van activistische identiteitspolitieke belangengroepen. Hiermee hebben de Democraten zich vervreemd van de 'gewone' gematigde blanke, zwarte en Spaanse Amerikanen. Zo lang dit het geval is maken de Democraten geen schijn van kans om het Witte Huis en de Amerikaanse samenleving terug te veroveren.

Twee keer Trump

Bij de volgende presidentverkiezing in 2020 is het dan ook zeer waarschijnlijk, dat Trump herkozen wordt met een grote ultraconservatieve achterban. Net als in 2016 zullen het de Democraten zijn die, weer tot hun schrik, wakker worden in een ander, nu zeer conservatief Amerika. En ook daar heeft die 'gewone' gematigde blanke, zwarte en Spaanse Amerikaan, plus de rest van de wereld, niet veel goeds van te verwachten.